Norweska wioska Vang znalazła się w pierwszej połowie XIX wieku w trudnej sytuacji finansowej i wieśniacy nie mieli pieniędzy na naprawę starodawnego drewnianego kościółka. Podobnie jak w licznych innych miejscach postanowili kościółek rozebrać i spalić. Dowiedział się o tym malarz norweski, profesor drezdeńskiej akademii sztuk pięknych Jan Kristian Dahl, który już od dłuższego czasu daremnie zwracał uwagę specjalistów na konieczność ratowania zanikających kościołów.
W 1841 roku kupił kościół bez dachu w licytacji. Na szczęście znalazł miłośnika sztuki i zamożnego inwestora w osobie króla pruskiego Fryderyka Vilhelma IV, który zlecił architektowi i malarzowi F.W. Schierssowi, aby zabytek opisał, sporządził rysunki, rozebrał i postawił na północnych zboczach Karkonoszy, gdzie hrabia Christian L. Schaffgotsch przeznaczył na ten cel kawałek gruntu.
Ozdobne portale drzwi powstały wkrótce po 1200 roku - kościół pochodzi prawdopodobnie z roku 1175. Pierwotny kościół był prostszy, nie miał ozdobnej wieży, półokrągłego prezbiterium ani podniesionych głów smoczych. Te wraz z kamienną wieżą w sąsiedztwie powstały na wzór innych norweskich kościołów dopiero w Karkonoszach. Protestancki kościół nazwano według miejsca pochodzenia Wang - pisownia z „w“ zapobiegła przekręceniu nazwy w języku niemieckim na „fang“.
Do dzisiaj w całej Norwegii zachowało się tylko trzydzieści kościołów kolumnowych, będących najcenniejszymi zabytkami w kraju. Kilka z nich zostało wciągniętych na światową listę dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Dzięki przezorności garstki ludzi w 1841 roku znajdziecie ten trzydziesty pierwszy w całej okazałości w Karpaczu Górnym po polskiej stronie Karkonoszy.
Vesely vylet, Nr 21, 2003r.
